Poblegane cukierkijest rodzajem jedzenia rekreacyjnego. Dwutlenek węgla zawarty w Popping Candy odparuje w ustach po podgrzaniu, a następnie wygeneruje siłę ciągu, która sprawi, że cząsteczki Popping Candy wskoczą do ust.
Cechą i zaletą pękających cukierków jest trzaskający dźwięk cząstek cukierka z gazowanym gazem na języku. Produkt ten stał się popularny już po wprowadzeniu na rynek i stał się ulubieńcem dzieci.
Ktoś przeprowadził eksperymenty. Wrzucili do wody pękające cukierki i zaobserwowali, że na jej powierzchni znajdują się ciągłe bąbelki. To właśnie te bąbelki sprawiały, że ludzie odczuwali „skakanie”. Oczywiście może to być tylko jeden z powodów. Następnie przeprowadzono kolejny eksperyment: do oczyszczonej wody wapiennej wsypano odrobinę niepigmentowanego cukru skaczącego. Po pewnym czasie stwierdzono, że sklarowana woda wapienna stała się mętna, natomiast dwutlenek węgla mógł powodować zmętnienie klarowanej wody wapiennej. Podsumowując powyższe zjawiska można stwierdzić, że w cukierkach popowych znajduje się dwutlenek węgla. Kiedy napotka wodę, cukier na zewnątrz rozpuści się, a dwutlenek węgla wydostanie się z wnętrza, wywołując uczucie „skakania”.
Cukierki pop rockowe powstają poprzez dodanie do cukru sprężonego dwutlenku węgla. Gdy cukier na zewnątrz topi się, a dwutlenek węgla wypływa, „podskoczy”. Ponieważ cukier nie wyskakuje w gorącym miejscu, wskoczy do wody i ten sam trzask będzie słychać po rozdrobnieniu cukru, a pod lampą będą widoczne bąbelki w cukrze.